Doświadczenie opuszczenia, tęsknoty, smutku, żalu, gniewu i poczucia winy – to najczęstsze uczucia towarzyszące żałobie. Cierpienie dotyka całego człowieka – jego emocji, duchowości i ciała. Jednak żałoba wiąże się nie tylko ze stratą kogoś bliskiego, ale jest również efektem doznawanych innych strat życiowych.
W mniejszym lub większym stopniu kryzys dotyka każdego z nas. Często próbujemy od niego uciekać i postrzegamy go jako coś negatywnego. A dobrze przyjęty i przeżyty jest szansą na nowy początek, otwiera na odważne i dojrzałe wybory. Jest potrzebny, by odkryć prawdę o sobie.
Dzięki spotkaniu z drugim człowiekiem odkrywamy siebie w pełni, dowiadujemy się, kim jesteśmy naprawdę. Możemy przejrzeć się w nim jak w lustrze, zobaczyć nasze mocne i słabe strony. Odkryć swoją kobiecość i męskość. Przekonać się o wartości swojej i innych.
To „język serca”, który zakłada takie mówienie i słuchanie, by słowa miały znaczenie, czyli były nośnikiem tego, co widzimy, słyszymy, co czujemy i czego potrzebujemy. Opiera się na akceptacji różnorodności. U jego podstaw jest słuchanie. Nie: ja chcę coś powiedzieć, ale: chcę usłyszeć i zrozumieć.
Dotyka niezależnie od wieku, płci, koloru skóry, statusu społecznego i majątkowego. Towarzyszą jej stany obniżonego nastroju, poczucie braku energii, niemożność przeżywania radości, niska ocena własnej wartości; ogranicza zdolność do pracy i nauki. To choroba uleczalna, nawet przy całkowitym braku nadziei.
To umiejętne stawianie granic, będące na wskroś biblijne. Zakłada szacunek i obronę siebie, praw drugiego człowieka oraz jego systemu wartości. Stanowi element zdrowej troski o siebie na trzech płaszczyznach: cielesnej, duchowej i psychicznej.
Duch i ciało często sobie przeciwstawiane, a w rzeczywistości są ze sobą integralnie związane. Bo piękno ciała wydobywa się z piękna duchowości. Jest świątynią Ducha. Darem, który został nam dany i zadany. Również do tego, by angażować je w przeżywanie wiary.
Każdy człowiek doświadcza krzywdy i cierpi z jej powodu. Jednocześnie każdy z nas sprawia ból innym, stając się sprawcą cierpienia. Proces przebaczenia do wolności dla tego, który doświadcza zranienia, i dla tego, który jest jego sprawcą, uwalnia zarówno od poczucia krzywdy, jak i poczucia winy. Doświadczenie krzywdy i przebaczenia to najbardziej podstawowe przeżycia.
To integralna część naszej egzystencji. Są cennym informatorem o nas samych. Pozwalają zrozumieć, co w danym momencie się w nas kryje. Żeby mądrze nimi kierować, musimy je usłyszeć, zrozumieć i podjąć za nie odpowiedzialność.
Grupa Psychodramy Biblijnej dla osób życia konsekrowanego i duchownych. Pierwsza w Polsce!
Zapraszamy na II edycję grupy psychodramy biblijnej GENESIS.